Bomboş yolun ortasından kaplumbağadan hallice bir hızda ilerliyordu. Anlam veremedim olan bitene. Aynı günün ilerleyen saatlerinde bisikletinden inmiş ite ite giderken bir köprü üstünde yine gördüm O’nu, bu sefer yüzü daha netti.
Gözlerindeki hüzne şahitlik ederken içim parçalandı. Yorgunluk ile bezginlik akıyordu çizgilerle dolu yüzünden. En az 70 yaşındaydı ve aşikardı geçimini bu sirk aletine benzer bisikletinden kazandığı.
Biraz empati yapınca içim acıdı ama belki de O bu halinden şikayetçi değildi, soramadım. Sorsam anlaşabilir miydik onu da bilmiyordum ya gerçi. Saatler geçmesine rağmen gidebildiği yol eğer bir yerlerde mola vermediyse en fazla on blok ötesiydi.
Of ulan of. Dayı ver ben süreyim, sen fotoğraf çek. Sigara içmiyorum ama yak, yak bir tane de bana! 😞
